Noord-Veluwe
Eén van de deelnemers aan deze reis heeft haar indrukken opgeschreven. Leuk om te lezen, ....
Op 4 juli 2019 naar Twente,
Na verdwaald te zijn in de bossen van Epe, stappen we net op tijd hijgend in de bijna volle bus die op 4 juli naar Twente zal gaan.
Het is een mooie zonnige dag. De Haarboershof in Wierden is onze eerste bestemming.
De bus stopt voor een huis op een relatief smal perceel aan een Provinciale weg waar je geen bijzondere tuin verwacht. Het bordje van de Tuinenstichting belooft iets anders.
Een poort, een heg, nog een heg en dan ontvouwt zich een doolhof aan paden, heggen, heesters, pergola’s. Deze leiden je langs een vijver, een witte border, een rode, een gemengde met grassen , een zitje op een verdiept terras met een waterelement en dan langs 2 grote volières die opgenomen zijn in de tuin. (Waarom mogen die steltlopertjes niet naar de Wadden?) Tenslotte aan het einde van de looproute is een gebouwtje waar koffie en taart staat. Kortom een aaneenschakeling van kleurervaringen, maar wel erg veel op die 2000 m2.
Dan door naar het Landgoed Singraven aan de Dinkel. De gids laat het grote imponerende hek voor ons opendraaien en we lopen langs 2 rode slingerperken naar de voordeur. Wij krijgen een zeer informatieve maar ook onderhoudende beschrijving van de geschiedenis en de bewoners van het landgoed. Het is erg leuk om door al die stijlkamers rond geleid te worden en een kijkje te nemen in het leven van de heer Laan, die de laatste bewoner was. Kenmerk: iedere kamer heeft een kroonluchter, een tapijt, een schouw en een symmetrische inrichting. Komisch is dat in de damessalon schilderijen van heren in rookkamers hangen.
Bij de watermolen, een klein eindje lopen, staan vervolgens belegde boterhammen op ons te wachten. Na de lunch neemt een enthousiaste gids (die waarschijnlijk dendrologe is) ons mee naar het arboretum. Ooit aangelegd door landschapsarchitect Spinger. Dan lopen we al achter op schema. In hoog tempo lopen we door dit arboretum. Na jaren nauwelijks onderhouden te zijn en dicht gegroeid, worden nu de rariteiten die de heer Laan hier plantte weer opnieuw aangeplant. Een botanische kermis.
Op een draf gaat het daarna naar de kasteeltuin. Vooral een gebruikstuin. Bloemen, groenten en fruit. Het tempo wordt opgevoerd, want de buschauffeur blijkt haast te hebben en te mopperen. En wij willen met onze boodschappenlijstjes brandend in de zak nog naar de kwekerij van Coen Jansen. We halen het voor sluitingstijd……
Met nog de helft van de buspassagiers, onder het genot van een lekker buffet puffen we uit en praten we vooral over het komend jubileum van Groei en Bloei. Met misschien wel een botanische kermis? Het was een leuke dag.
Fia Makkink
Een klik op de foto rechtsboven brengt u naar een album met foto's.
